حجت الاسلام والمسلمین قرائتی در جلسه درسهایی از قرآن که  درباره "حقوق خانواده در اسلام" ، "محبت و اعتماد" ، "مقدار مهریه" ، "اداره و سرپرستی خانواده توسط مردان" ، "حکومت مردان در خانواده" ، "توجه اسلام به آرایش و آراستگی" و ... سخن گفته است که یکی از آنها آرایش دختران جوان در خانواده و در مواقعی است که اسلام آن را حلال دانسته اما برخی از والدین با عقاید نادرست خود با این قبیل کارهای حلال مخالفت می‌کنند. آنچه در ادامه می‌خوانید قسمتهایی از این سخنرانی است.

درد دل امام زمان(عج) با امام حسین(ع) ...

بخون و برای غریبی مولامون کاری انجام بده...

حسین جان مهدی ام مهدی خسته
دلم از بی وفایی ها شکسته حسین جان مانده ام تنهای تنها
شده کرب و بلایم کوه و صحرا حسین جان کاش من جای تو بودم
چو یارانت بُدم گِرد وجودت شما گفتی ولی آنها نرفتند مرا یاران همه ، یک یک برفتند

حسین جان سال ها در انتظارم
هنوز حسرت به یاران تو دارم حسین جان انتقام نگرفته ام من
به جای امّتم شرمنده ام من حسین جان قطعه قطعه جسم اکبر(ع)
سر افتاده ی علی اصغر(ع) دو کتف خونی و مشک ابالفضل(ع) کنارعلقمه اشک ابالفضل(ع) صدای ناله ی جانسوز زهرا(س) فرار کودکان در دشت وصحرا همه منزل به منزل در اسارت چنان که شد به آل تو جسارت ...
هر آنچه عمه ام زینب(س) کشیده بود هر صبح و شام در پیش دیده ز قلبم میزند بیرون شراره چه کاری سخت تر از انتظاره حسین جان از شما شرمنده هستم
گناه امّتم بسته دو دستم چه قدر دیگر بگویم من به امّت دعا باشد کلید قفل غیبت ...
حسین جان امّتم بر تو بگریند نمیدانند که خود با من چه کردند
هزارو یکصدو هفتادو پنج سال چه کم آنکس که پرسیده زمن حال هزارو یکصدو هفتادو پنج سال چه میداند کسی دارم چه احوال هزارو یکصدو هفتادو پنج سال به دست و پای من زنجیر اعمال هزارو یکصدو هفتادو پنج سال برای عمّه ام زینب میزنم پروبال هزارو یکصدو هفتادو پنج سال به دل مانده هزار امید و آمال
توی کرب و بلای این زمونه آدم قدر ابالفضل(ع) و نمی دونه توی کرب و بلای این زمونه کسی وقت عمل باقی نمی مونه توی کرب و بلای این زمونه
چه قدر تیر گنه سویم روونه توی کرب و بلای این زمونه ندارم زینبی حرفم رسونه
شما با آن مصیبت ها که دیدی به امید ظهورم پر کشیدی خدا داند چه قدر در انتظاری ز خون باری چشمم بی قراری حسین جان کاش بودند عاشقانی
زبانی نه حقیقی یاورانی ... گناهان را به اشک خود بشویند ظهورم را بخواهند از خداوند خدا اذن فرج میده به دعوت برای انبیا اینگونه سنت اگر شیعه وفا میکرد به بیعت نبود تاخیر به روی عصرغیبت

حسین جان مهدی ام مهدی خسته دلم از بی وفایی ها شکسته ...

یکی بود یکی نبود،توی محله «خسروی‌نو»ی مشهد، همه، چراغچی‌ها را می‌شناختند؛ 

یک حیاط هفتصد متری، سه طبقه و خیلی بزرگ هست که منزل چراغچی‌هاست

.از خیلی قدیم‌ها، هر غروب و هر سحر، پشت‌درپشت این خانواده، کارشان این بود

که بروند مسجد گوهرشاد و چراغ‌های گازی و نفتی را تمیز و روشن کنند؛

به همین خاطر، مردم به آنها می‌گفتند چراغچی و این اسم رویشان ماند

بهشت که میگـــویند همین جــــاست

 

نــــــــــــــــــه

 

از بهشـــت هم برتر است اینجـــــا

  

اینجـــا گنهکـــــاران هم اجـــــازه ی ورود دارند...

برگرفته از وبلاگ 13 ساله ها

خطاب به تکفیری های کفتار صفت 

ای وای اگر پا به حرم بگذاری

یک تکه ز دیوار حرم برداری...

شیعه به حریم عمه جان حساس است

گفتم که به گوش سگیت بسپاری ...
*** یا زینب (س) ***

درسی که مرحوم کافی به یک بی‌حجاب داد

آقای کافی نقل می کردند: داشتم میرفتم قم، ماشین نبود، ماشین های شیراز رو سوار شدیم. یه خانمی هم جلوی ما نشسته بود،اون موقع هم که روسری سرشون نمی کردن! هی دقیقه ای یکبار موهاشو تکون می داد و سرشو تکون می داد و موهاش می خورد تو صورت من.

 هی بلند می شد می شست، هی سر و صدا می کرد. می خواست یه جوری جلب توجه عمومی کنه.

برگشت، یه مرتبه نگاه کرد به منو خانمم که کنار دست من نشسته (خب چادر سرش بود و پوشیه هم زده بود به صورتش) گفت: آقا اون بقچه چیه گذاشتی کنارت؟  بردار یکی بشینه. نگاه کردم دیدم به خانم ما میگه بقچه!

گفتم: این خانم ماست. گفت: پس چرا اینطوری پیچیدیش؟ همه خندیدند.

گفتم: خدایا کمکمون کن نذار مضحکه اینا بشیم. یهو یه چیزی به ذهنم رسید. بلند گفتم: آقای راننده! زد رو ترمز. گفتم: این چیه بغل ماشینت؟ گفت: آقاجون، ماشینه!  ماشین هم ندیدی تو، آخوند؟!

گفتم: چرا؟! دیدم. ولی این چیه روش کشیدن؟ گفت: چادره روش کشیدن دیگه! گفتم: خب، چرا چادر روش کشیده؟ گفت: من باید تا شیراز گاز و ترمز کنم، چه می دونم! چادر کشیدن کسی سیخونکش نکنن ، انگولکش نکنن ، خط نندازن روشو …

گفتم: خب، چرا شما نمی کشی رو ماشینت؟ گفت: حاجی جون بشین تو رو قرآن. این ماشین عمومیه!  کسی چادر روش نمی کشه! اون خصوصیه روش چادر کشیدن!

“منم زدم رو شونه شوهر این زنه گفتم: این خصوصیه، ما روش چادر کشیدیم”

برگرفته از وبلاگ سلطان دلها

 یــكی از بچه های تفحص اصفهان می گفت :

رفتیــم در خونــه ی شهیــد خبر بدیم كه بیاید استخونـهای 

 

 

 

 

منبع:http://aoimt.ir/ 

 

السلام علیک یا ام البـکاء یا رقیــه خاتون سلام الله علیها . .

 

این جاده، جاده انقلاب است

لطفا به علائم هشدار توجه کنید 

۱) جاده لغزنده است

۲) دشمنان به شدت مشغول کارند

۳) با احتیاط برانید

۴) سبقت از ارزشها ممنوع

۵) دیر رسیدن به پست و مقام بهتر از هرگز نرسیدن به امام است

۶) حداکثر سرعت بیشتر از سرعت ولایت فقیه نباشد

۷) اگر پشتیبان ولایت فقیه نیستید لااقل کمربند دشمن را نبندید

۸) با دنده لج حرکت نکنید

۹) انحراف به چپ و راست یعنی سقوط در دره هلاکت

از طرف همه شهدا به تمام مادر های شهدا....

روز مادر مبارک....

سید محمدگفت: «قول می دهی به سفارشم عمل کنی و به بقیه ی بچه های مشهدی هم بگی که به

اون عمل کنند؟» گفتم: « نوکرتم سید جان! بگو.» 

گفت: « دیشب خواب دیدم یکی از بچه های مشهدی فردا در عملیات شهید می شه، اگه اون یکی من بودم، خواجه ربیع؛ سر مزارم بیایید.» روز بعد تنها مشهدی که شهید شد، سید محمد بود.با چند نفر از بچه ها به خانه اش رفتیم که خبر شهادت سید محمد را به والدینش بدهیم. پدرش با جعبه ی شیرینی وارد اتاق شد وآن را به همه تعارف کرد، سپس با لبخندی گفت: «می دونم سید محمد به میهمانی برادرش ؛ سید علی رفت!»

منبع: « روایت عشق، سیمین وهاب زاده مرتضوی،ص106،

 راوی هم رزم شهیدسیدمحمد موسوی نیشابوری»

در ابتدای جنگ یک دانشجوی  رشته پزشکی ،خودش را از آمریکا به جبهه های جنگ رسانده بود . ودر جبهه کرخه   پا را از خط مقدم عقب تر نمی گذاشت .هرچه  به او اصرار می کردیم  به خط دوم که برای او سنگری  ساخته شده بود  برود تا بتواند بچه هایی را که مجروح می شوند مداوا کند،نمی پذیرفت.در نهایت با اصرار زیاد؛پذیرفت ودر خط دوم مستقر شود.

یک روز که با همدیگر صحبت می کردیم  گفت: دوست دارم در نماز صبح در حال سجده به گونه ای شهید بشوم که چیزی از جسم من باقی نماند ،چون در مقابل امام حسین ع که برادرش ابوالفضل آن گونه به شهادت رسید ،خجالت میکشم.چند روز بعد صبحگاهان در حال نماز ودر هنگام سجده خمپاره ای به او اصابت کرد واو را تکه تکه کرد .این خمپاره سفیری بود که او را به بهشت اعلی کشانید.

راوی:همرزم شهید

منبع:کتاب سروهای سرخ ص ۱۵۹