25تیر ماه سال ۱۳۹۰ علی خلیلی طلبه ۱۸ ساله در یکی از محلات شرق تهران در حین بازگشت از هیئت در حالی که همراه چند نفر ازشاگردان یک مدرسه بود به واسطه امر به معروف و نهی از منکر مورد ضرب و شتم قرار گرفت و از ناحیه گردن آسیب سختی دید. با این وجود تعدادی از مراکز اورژانس بیمارستانی از پذیرش وی امتناع کردند تا این‌که یکی از بیمارستان‌های خصوصی در ازای واریز مبلغ ۶ میلیون تومان حاضر به پذیرش وی شد.                                            

نام و نام خانوادگی :  داریوش رضایی نژاد

نام پدر  :   اسماعیل

تاریخ تولد  :   29 بهمن 1356 - آبدانان ایلام

تاریخ شهادت: یک مرداد 1390 - تهران

مسئولیت: دانشمند هسته ای

تحصیلات: دانشجوی دکترای مهندسی برق

نحوه شهادت:  ترور عوامل سرویس جاسوسی موساد

داریوش رضایی‌نژاد دانشجوی ایلامی دکترای مهندسی برق دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی بود که در ‏۱ مرداد ۱۳۹۰ و در سن ۳۵ سالگی به ضرب گلوله در مقابل منزلش و در برابر چشمان همسر و دختر خردسالش به شهادت رسید.

مسعود علی‌محمدی معروف به استاد علی‌محمدی (۳ شهریور ۱۳۳۸ در تهران (کن) - ۲۲ دی ۱۳۸۸ در تهران) استاد فیزیک دانشگاه تهران بود که در بامداد ۲۲ دی ماه ۱۳۸۸ و در سن ۵۰ سالگی، به هنگام بیرون آمدن از منزلش بر اثر انفجار یک بمب کنترل از راه دور ترور شد و به درجه رفیع شهادت رسید.     

                       فریاد نزن که آسمان خوشرنگ است

 برگرد پرنده! دل به پرواز نبند

                       اینجا دل یک قفس برایت تنگ است

نام : نور علی

نام خانوادگی : شوشتری

نام پدر : فرج الله

ولادت : 12 اردیبهشت ماه 1327

شهادت : 26 مهرماه 1388

محل شهادت : پیشین ، سیستان و بلوچستان

مسئولیت : جانشين فرمانده نيروي زميني سپاه پاسداران - فرمانده قرارگاه قدس زاهدان

مزار یادبود : مشهد، گلزار شهدای بهشت رضا (ع)

در جمعی پاک و عاشق و با صفا كه نورخورشید یكرنگی و همدلی و محبت آنان كوركننده چشم خفا شان كوردل بود،‌ دستی پلید و زشت درآمد و خون عاشقان فرشته خوی امت اسلام را در هم آمیخت. اما چه باک كه خونهای به هم آمیخته و این پیكرهای پاره پاره و آن جگرهای به دندان گرفته شده، دودمان و بنیاد سلسله ظلم و تباهی و تیرگی را سست تر از همیشه خواهد كرد.

شهادت، این یگانه معشوق پاكبازان و دلدادگان حریم دوست، سالها پس از پایان دوران دفاع ده ساله ، نه هشت ساله ، ملت مظلوم ایران اسلامی، كماكان عاشقانی را كه ناله ‎ای از جنس نیاز دارند، در آغوش می كشد.

اما محفل عشق و عاشقی ابن بار چه با صفا و بی ‎آلایش است. مردی از تبار قافله عشاق، جانبازی جامانده از قافله نور، فرمانده ای از سلاله همت و باكری، كنار چند نفر از همسنگران همراهش، در جمعی با صفا و خاكی و در جمع بزرگی از عشایر بلوچستان ایران، و به همراه آنان و در كنار آنان به خاک و خون كشیده می شود و كبوتر عاشق و خسته روح بزرگش هم ‌پرواز و همداستان با عاشقان بی ریا و باصفای عشایری، تا حریم ملكوت اوج می گیرد.

چه زیباست این پیوند خون، جا‌مانده‎ای از قافله شهدای ملت ایران در نبرد ده ساله با همه استكبار، با خون عشایر شهید پروری كه بار كینه و نفرت استكبار را این بار از شرق كشور به دوش می كشند و ضحاک ددمنش، خون این جانباز عاشق و آن جمع پاک عشایری را در هم آمیخت و پیكرهای پاره پاره و گلگون آنان را در آغوش یكدیگر به مجسمه ای از جنایت صفتی و ددمنشی خود و تابلویی از زخم دیرین خون از ملت مسلمان ایران بدل ساخت.